Assalamualaikum...semoga sihat di hari Jumaat yang mulia ini...
Hari ni nak share satu artikel yang telah selamat saya copy paste 98% (2% tu sebab tak amik gambar aje...huhu) dari paper Kosmo part Variasi bertarikh hari ni...
Ini kisah anak yang takut hantu...tapi nak kata anak, mak pun takut hantu gak...Bapak dia tak tahu la, nampak macam berani, tapi kena juga 'usik' kat Langkawi ari tuh kan...ada panggilan pulau "zulllll..zulllll" Eiiiii seram mak...
Oppps...terlebih sudah...apa kata kita baca artikel ni...bagus untuk mak-mak yang ada plan nak takut-takutkan anak dengan hantu...Jangan ekkkk...nanti jadi macam anak akak ni, nak pegi toilet siang-siang buta pun kena teman...bukan setakat teman tepi toilet, kena masuk dalam toilet terus!...Kalau time dia buat 'big business' tuh, bibik la jadi mangsa....tutup-tutup hidung dia....Nasib la, itu sebahagian dari Job Description dia, so kena buat la hehehehe...
Bace lah...
*****************************************************************************
dari KOSMO 22/6/2012
HANTU dan puaka merupakan sebahagian
daripada watak-watak yang selalu hadir di sekeliling kita. Ia diceritakan
daripada satu generasi kepada generasi yang lain. Ini menjadikan seolah-olah
hantu dan puaka itu seolah-olah selalu mengekori manusia.
Sungguhpun watak hantu telah
ditafsirkan dengan pelbagai cara dan diceritakan daripada satu individu kepada
individu yang lain, namun sangat jarang yang pernah melihatnya sendiri.
Banyak daripada watak hantu yang
seram dan mengerikan itu bersumberkan daripada cerita orang lain.
Bagaimanapun, kerana ia menjadi
cerita yang dipercayai, watak hantu telah menjadi sebahagian daripada perbualan
masyarakat.
Disebabkan cerita hantu mampu
menarik minat, mutakhir ini lambakan filem seram telah menguasai industri perfileman
kita.
Walaupun filem hanyalah sekadar
sebuah medium untuk berhibur, ia boleh memberi kesan negatif kepada anak-anak.
Anak-anak percaya bahawa hantu atau
watak seram itu benar-benar wujud di sekeliling mereka.
Dalam masyarakat Melayu khususnya, hantu
telah menjadi sebahagian daripada simbol yang digunakan untuk menakutkan
anak-anak yang sering menangis pada tengah malam atau mengawal kenakalan
mereka.
Adakah itu cara yang betul dalam
mendidik anak-anak? Hakikatnya, mendidik anak untuk takutkan hantu telah
menanam konsep baharu ke dalam diri mereka. Ia telah membuatkan mereka percaya
bahawa hantu itu sememangnya watak yang menakutkan dan boleh menyebabkan
manusia ditimpa musibah.
Menanam kepercayaan awal
Malang sekali, kerana konsep hantu
tersebut tidak dapat dibuktikan, ketakutan anak-anak itu terbawa-bawa sehingga
mereka dewasa.
Mereka akan takut melalui kawasan
kubur kerana kononnya ia menjadi tempat tinggal hantu atau enggan berada di
tempat gelap walaupun di dalam bilik kerana kononnya ada hantu.
Sebenarnya, mendidik anak dengan
konsep hantu terutamanya ketika anak-anak masih kecil hanya menjadikan mereka
manusia yang penakut kepada sesuatu yang diragui kewujudannya.
Walaupun ia mungkin bukanlah pendekatan
yang sesuai, tetapi menakutkan anak-anak dengan perkara yang boleh dibuktikan
mungkin lebih baik daripada menakutkan mereka dengan cerita hantu.
Misalnya, kalau anak menangis, kita
menakutkan mereka dengan harimau atau gajah. Apabila mereka dewasa, mereka akan
tahu bahawa harimau atau gajah hanya berada di hutan atau setidak-tidaknya di
zoo.
Sebaliknya, kalau kita menakutkan
mereka dengan hantu dan ia tidak boleh dibuktikan, mereka akan menggambarkan
hantu itu akan berada di mana-mana sahaja.
Hantu boleh berada di dalam bilik
air atau pada malam hari. Hantu juga boleh muncul ketika kita tinggal
berseorangan.
Sehubungan itu, ibu bapa harus
berhati-hati apabila mendidik anak-anak mereka. Jangan mengambil jalan singkat
untuk menghentikan anak-anak menangis, sedangkan perbuatan seumpama itu hanya
merosakkan keyakinan diri mereka pada masa hadapan.
Apa yang terjadi, biasanya mereka
yang menceritakan ternampak hantu itu adalah mereka yang takut kepada makhluk
tersebut.
Adakalanya, hantu yang diceritakan
itu bukanlah hantu yang sebenarnya, sebaliknya hanyalah imej lain yang pada
sangkaan mereka ialah hantu.
Konsepsi mengenai hantu telah
menyebabkan wujudnya nujuman penyempurnaan kendiri dalam diri seseorang.
Kita meramal dahulu dan membenarkan
kemudian. Apabila ada plastik putih yang terbang pada waktu malam, mereka yang
sudah sedia menanam kepercayaan konsep hantu ini segera membuat kesimpulan
bahawa itu ialah hantu.
Sesekali, apabila terdengar ada
bunyi asing pada tengah malam, mereka menyatakan bahawa mereka sedang diusik
hantu.
Kepercayaan awal itulah yang
menyebabkan kesimpulan mengenai hantu itu dibuat tanpa berfikir panjang.
Walaupun dalam Islam kita memang
disuruh mempercayai kewujudan jin dan syaitan, tetapi tentulah ia bukan seperti
yang digambarkan dalam cerita masyarakat kita.
Kepercayaan dan ketakutan yang
keterlaluan masyarakat kita terhadap hantu telah mencetuskan watak hantu dengan
pelbagai nama dan sifatnya.
Hakikatnya, daripada banyak cerita
seram yang kita dengar itu jarang ada antara kita yang pernah menyaksikannya
sendiri.
